پسرم!
همانا تو را به ترس از خدا سفارش می کنم که پیوسته در فرمان او باشی و دلت را با یاد خدا زنده کنی و به ریسمان او چنگ زنی.
چه وسیله ای مطمئن تر از رابطه تو با خداست؟ اگر سررشته آن را در دست گیری.
دلت را با اندرز زنده کن ، هوای نفس را با بی اعتنایی به حرام بمیران ، جان را با یقین نیرومند کن و با نور حکمت روشنایی بخش و با یاد مرگ آرام کن. به نابودی از او اعتراف گیر و با بررسی تحولات ناگوار دنیا به او آگاهی بخش و از دگرگونی روزگار و و زشتی های گردش شب و روز او را بترسان...
آنچه نمی دانی نگو و انچه بر تو لازم نیست به زبان نیاور...
در جاده ای که از گمراهی آن می ترسی قدم مگذار، زیرا خود داری به هنگام سرگردانی و گمراهی، بهتر از سقوط در تباهی هاست...
نامه ۳۱ نهج البلاغه امیر المؤمنین-مراحل خود سازی
